Τι είναι οι πόλεμοι κρυπτογράφησης

Ο πόλεμος κρυπτογράφησης είναι ένας ανεπίσημος όρος για τις προσπάθειες των κυβερνήσεων των ΗΠΑ και των συμμάχων τους να περιορίσουν την πρόσβαση του κοινού και των ξένων στην ισχυρή κρυπτογραφία, προκειμένου να αποφύγουν την αποκρυπτογράφηση από τις εθνικές υπηρεσίες πληροφοριών.

Ο στόχος αυτών των ενεργειών είναι σαφής: κανένας ή κανένα έθνος δεν μπορεί να βασίζεται σε μεθόδους κρυπτογράφησης που δεν μπορούν να παραβιαστούν από τις εθνικές υπηρεσίες κατασκοπείας. Ως αποτέλεσμα, κανείς δεν θα είναι ασφαλής από την κατασκοπεία υπηρεσιών όπως η NSA, η CIA ή το FBI. Αυτή η κατάσταση προέρχεται από μια δύσκολη περίοδο της ιστορίας, τον Ψυχρό Πόλεμο. Από τη μία πλευρά, το δυτικό μπλοκ είχε ως στόχο να διασφαλίσει τις επικοινωνίες του και να εμποδίσει το ανατολικό μπλοκ να αποκτήσει ισχυρή τεχνολογία κρυπτογράφησης. Εκείνοι, από την άλλη πλευρά, επιθυμούσαν να κάνουν το ίδιο. Και τα δύο στρατόπεδα επεδίωκαν να κατασκοπεύουν το ένα το άλλο την ίδια στιγμή, αναζητώντας μεθόδους για τη διάσπαση των συστημάτων τους. Μια συγκυρία που προκάλεσε κάποιες ασυνήθιστες αντιδράσεις.

Κατά τη διάρκεια του πρώτου πολέμου κρυπτογράφησης, τη δεκαετία του 1990, οι υπέρμαχοι της προστασίας της ιδιωτικής ζωής και οι ειδικοί σε θέματα ασφάλειας πολέμησαν κατά των ευρέων ελέγχων των εξαγωγών κρυπτογράφησης των ΗΠΑ και της σκόπιμης αποδυνάμωσης της κρυπτογράφησης. Η έκβαση της σύγκρουσης ευθύνεται κυρίως για την αυξανόμενη χρήση και διαθεσιμότητα των τεχνικών κρυπτογράφησης, καθώς και για την παγκόσμια επέκταση του ηλεκτρονικού εμπορίου. Ο Steven Levy, πρώην επικεφαλής ανταποκριτής τεχνολογίας του Newsweek, ο οποίος έγραψε κυριολεκτικά το βιβλίο για τον πρώτο πόλεμο κρυπτογράφησης το 2001, συνόψισε το αποτέλεσμα σε πέντε λέξεις: "η δημόσια κρυπτογράφηση ήταν φίλη μας", υπονοώντας ότι η θέση της αμερικανικής κυβέρνησης μετατοπίστηκε από το να θεωρεί την κρυπτογράφηση αποκλειστικά ως απειλή για την εθνική ασφάλεια.

Με τις αποκαλύψεις του Σνόουντεν το 2013, ο κόσμος βυθίστηκε σε έναν δεύτερο πόλεμο κρυπτογράφησης, ο οποίος συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Το σημερινό θέμα διαφωνίας είναι το κατά πόσον οι κυβερνητικές υπηρεσίες θα πρέπει να έχουν απεριόριστη πρόσβαση στα δεδομένα επικοινωνιών και τη δυνατότητα να ξεκλειδώνουν τις προσωπικές ηλεκτρονικές συσκευές.

Σε κάποιο είδος κρυπτογραφικού πολέμου, μπορούμε να τοποθετήσουμε τις προσπάθειες των κυβερνήσεων να αποκρυπτογραφήσουν εφαρμογές όπως το WhatsApp και το Telegram, ώστε να έχουν πρόσβαση στις συνομιλίες. Το WhatsApp, για παράδειγμα, διαθέτει κρυπτογράφηση από άκρη σε άκρη, πράγμα που σημαίνει ότι κανένας τρίτος (ακόμη και η κυβέρνηση) δεν μπορεί να μην το διαβάσει ή να μην έχει πρόσβαση σε αυτό.